14‏/01‏/2009

ياريتنى انا مت وعشتى انتى يا امى






انا كنت ماشى وبقول سلام
لما لقيت الكون بيحلف انى ابقى
فى بطن امى ..سمعت هم ما ينتهيش
وصراخ وجوع واهات هزت قلبى الضعيف
امى بتصرخ من الاوضاع
واولاد بلدى عايشين جياع
وابويا هايم فى السكك..علشان نعيش
وسمعت صوت بيقول قتلى واسرى..
اطفال وماتوا مالهومش ذنب
ماتوا فى يوم ما اتولدوا..خرجوا لهم كبير وربنا ريحهم
ليه... ليه بتحلف عليا ياكون انى ابقى
بحاول اقطع الحبل اللى رابطنى بامى
عشان ما احملهاش طول عمرها همى
لكن دا حبل شديد مش راضى يتقطع
بحاول اخنق انفاسى...بلاقى امى بتنفخ فيا بانفاسها
بحاول ارفض الخروج للدنيا...وامى بتصرخ فيا...
اخرج....اخرج يابنى
انا مهما كان همى ...وكل الهموم فى الكون
هستحملها علشانك
اخرج وانا هاقيدلك شموع وامسحلك دموعك
اخرج ومتخافشى..مش هسمح لهم يقتلوك ويقتلوا براءة الطفولة فى عيونك
اخرج وانا هاكون لك كل شئ فى دنيتك...اخرج يا ابنى
قلت اسمع كلامها ..خرجت ايوه خرجت للدنيا
واستنيت امى تطبطب عليا ..وتاخدنى فى حضنها زى ما حلمت طول عمرها
لاقيت ايادى كتيرة عمالة تشدنى..اصوات بتبكى وعيون ماليها الدمع
كلها ايادى باردة فين ايدك يا امى
وسمعتهم بيقولوا ماتت ...لا مش ممكن
ليه يا امى...سبتينى اخرج وعشمتينى انك هتبقى طول عمرك جنبى
ليه سبتينى اخرج وما القاش حضنك يا امى
ياريتى قطعت الحبل اللى بينى و بينك ولا موتيش يا امى
يا ريتنى انا مت وعشتى انتى يا امى

ليست هناك تعليقات: